" Η ιστορία αναφέρεται στην άγρια περιπέτεια ζωής του Λέανδρου και του Φίλιππου που ζουν απομονωμένοι σε μία καλύβα στο δάσος. Είναι μια φαινομενικά ρεαλιστική, ανθρώπινη ιστορία, με κάποια στοιχεία θρίλερ και περιπέτειας, που γίνεται κατανοητή από την αρχή, κατά τη διάρκεια, και κλείνει με μια ιδιαίτερα κινηματογραφική σκηνή. Η σύλληψη και η ιδέα είναι πρωτότυπες και ενδιαφέρουσες καθώς η ιστορία «παίζει» με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες, τις δυσκολίες τους, τα δύσκολα βιώματα και τους εγκλωβισμούς που κουβαλούν, τις ανατροπές, την αγριότητα, τα παγωμένα αισθήματα, την στιγμιαία – μοιραία – απόφαση σε κάποιες περιπτώσεις, που μπορεί να ανατρέψει ή όχι, ζωές ανθρώπων, τις εσωτερικές ανησυχίες, τις επιλογές τους. Το περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζεται το σενάριο, είναι ρεαλιστικό και αληθοφανές σε όλα τα στοιχεία που μας δίνει. [...] Είναι μία ιστορία εφιαλτική, προσωπικής και οικογενειακής καταβύθισης όπου το δάσος δρα και συμβολικά, ως ένα όχημα που περιγράφει όλα τα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής του ανθρώπου όταν αυτός επιλέγει να αδιαφορεί για τις ανάγκες του συνανθρώπου του αλλά και της ίδιας της φύσης. Η παράξενη νέμεσις-ανατροπή, στις λάθος επιλογές του Λέανδρου και στην επιφανειακή, εγωκεντρική του συμπεριφορά και η τραγική του διαπίστωση στο τέλος η οποία διαλύει τα γνώριμα πατήματα του, την ίδια του την ζωή. Το τέλος, δυνατό και ανατρεπτικό, κλείνει με την βασανιστική μετάνοια του (μετά+νοώ=αλλάζω τον νου μου), και την διάλυση των γνωστών πάντων μέσω της φωτιάς, μην αντέχοντας τις τύψεις. Είναι ένα έργο ενδιαφέρον, σε σημεία συγκινητικό, το οποίο θίγει πολλά σοβαρά, σύγχρονα κοινωνικά θέματα, με πολλά στοιχεία θρίλερ και περιπέτειας σχεδόν σε όλο το σενάριο, που αγγίζει συναισθηματικές και ψυχαναλυτικές χορδές, σε ένα πλαίσιο ορισμένο, με σύγχρονο, και σε σημεία, εφιαλτικό τρόπο. Η παγωμένη φύση των βουνών της Ροδόπης, παίζει έναν ρόλο ακόμη, αλλά και δημιουργεί ταυτόχρονα τον καμβά όπου εξελίσσεται η ιστορία. Πρόκειται για μια απλή φαινομενικά ιστορία περιπέτειας και εσωτερικής εξέλιξης, η οποία ανατρέπεται με ενδιαφέροντα τρόπο. Μιλάει για την κάθε μορφής βία ψυχολογική και σωματική (έμμεση και άμεση), την εξουσία κάθε είδους, την παρακμή της κοινωνίας μας, την απελπισία, την ελπίδα, την εγωκεντρική συμπεριφορά, την ανθρώπινη αδυναμία, την επιλογή, την ωριμότητα, την εξέλιξη, την μετάνοια, τις τύψεις. Συναντούμε καθημερινούς ανθρώπους που τους συμβαίνουν άσχημα πράγματα, που μας μοιάζουν ή/και νοιαζόμαστε να μάθουμε για αυτούς. Πάνω από όλα, ανθρώπους που θέλουν να επιβιώσουν. Σε αυτή την ιστορία ο Λέανδρος είναι αυτός που υποφέρει και θα συνεχίσει να υποφέρει όσο ζει."